Integrowane metody zwalczania komarów

Integrowane zwalczanie komarów, w którym wiodącą rolę odgrywają mikrobiologiczne larwicydy, to racjonalne połączenie wszystkich dostępnych metod kontroli w sposób najbardziej efektywny, ekonomiczny i bezpieczny w celu utrzymania populacji komarów na akceptowalnym poziomie, a nie ich całkowitej eradykacji. Najczęściej włączane, uzupełniające sposoby kontroli liczebności komarów, stosowane w realizacji integrowanego zwalczania komarów to metody chemiczne, fizyczne i biologiczne. Aplikacja chemicznych adultycydów przeciwko osobnikom dorosłym jest nadal najczęściej stosowaną z metod ograniczania liczebności imagines (osobników dorosłych). Opryski wykonuje się wewnątrz budynków (preparatem opryskuje się ściany) lub na powierzchnię moskitier, co odstrasza i wypłasza komary z budynków, bądź zabija je wskutek kontaktu z preparatem. Opryski na terenach otwartych, przeciwko latającym lub odpoczywającym osobnikom komarów, wykonywane są zwykle w przypadku stwierdzenia masowego występowania imagines, np.: z gatunków popowodziowych. Aplikację taką przeprowadza się w czasie największej aktywności Culicidae (o zmroku lub o świcie) –  więcej o chemicznej kontroli liczebności komarów przeczytasz tutaj. Metoda ta przynosi efekty tylko na krótki okres czasu i w przypadku występowania w populacji dużej liczby osobników zdolnych do migracji na znaczne odległości, zauważalny efekt redukcji populacji może być tylko chwilowy. Preparaty chemiczne aplikowano także do wody w przypadku, gdy zbiornik wodny jest miejscem wylęgu komarów. Obecnie jednakże unika się tego typu działań, ponieważ standardowe insektycydy wykazują bardzo szerokie spektrum działania, nie tylko na stawonogi, ale także w obrębie organizmów wyższych (ryby i płazy), co skutkuje znacznym zubożeniem różnorodności biologicznej na obszarach, gdzie są stosowane.

Jednym z podstawowych etapów umożliwiających realizację oraz sprawne wdrażanie integrowanych metod zwalczania komarów jest kartowanie oraz stworzenie komputerowej bazy danych o miejscach rozwojowych komarów. Kartowanie zapewnia informację o lokalizacji, rozmiarze i produktywności każdego z miejsc rozwojowych komarów. Podczas mapowania, równolegle prowadzone są też badania mające na celu określenie składu gatunkowego i wielkości populacji komarów na danym obszarze. Opisuje się każde z odnalezionych miejsc rozwoju komarów, bada się jego produktywność oraz dynamikę populacji. Ostatnim krokiem, w celu wykonania odpowiedniego mapowania miejsc rozwoju Culicidae, jest opisanie warunków ekologicznych (częstość pojawiania się wody na danym obszarze lub częstość wezbrań na terenach zalewowych, szata roślinna, występowanie naturalnych wrogów).

Warunki klimatyczne i hydrologiczne, czyli wahania poziomu wód, ilości opadów, temperatury oraz inne warunki atmosferyczne mają wpływ na rozwój fauny komarów i dynamikę ich populacji. Istnieje potrzeba aktualnej wiedzy o stadium rozwojowym Culicidae oraz tempie rozwoju populacji na kontrolowanym obszarze w celu zastosowania  mikrobiologicznego preparatu zwalczającego larwy komarów w odpowiednim czasie (poczwarki nie odżywiają się, więc zbyt późno wykonana aplikacja nie przyniesie efektu). Długość działania preparatu, wynika z czasu jego dezaktywacji w różnych warunkach termicznych oraz w zależności od zanieczyszczenia wody materią organiczną. Znajomość preparatu i substancji czynnej pozwala przewidzieć, po jakim czasie będzie niezbędny kolejny oprysk. Dostosowanie odpowiedniej techniki aplikacji, a więc zastosowanie różnych narzędzi do zaaplikowania preparatu zależy od warunków ekologicznych danego miejsca.